نردبانها یی ست پنهان در جهان
پایه پایه تا عنان آسمان
هر گره را نردبانی دیگر است
هر روش را آسمانی دیگر است،
هر یکی از حال دیگر بی خبر
ملک با پهنای بی پایان و سر،
این در آن حیران که:
او از چیست خوش؟
و آن در این خیره که:
حیرت چیستش؟
مولانا
....
چندان دخیل مبند
که بخشکانیم از شرم نا توانی خویش
من درخت معجزه نیستم
یکی تک درختم
ـ نوجی بر آبکندی ـ
تنها هنرم این است
که تکیه گاه تو باشم
تخت ات
و تابوت ات.
<احمد شاملو>
گیلبرتو د نوچی، تصویری بسیار عالی از رفتار ما ارائه می کند.
به گفتهءاو،انسان ها به شیوهء هندیان بر سطح زمین راه می روند،با یک سبد در جلو، و یک سبد در پشت.
در سبد جلو صفات نیک خود را می گذاریم.در سبد پشتی،عیب های خود را نگاه می داریم.
به همین دلیل، در طول روز های زندگی خود،چشمانمان را بر صفات نیک خود می دوزیم و فشار ها را در سینه مان حبس می کنیم. در همین زمان،بی رحمانه در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند،تمامی عیوب او را می بینیم.
بدین گونه است که دربارهء خود، بهتر از او داوری می کنیم.بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود،دربارهء ما به همین شیوه می اندیشد....