گیلبرتو د نوچی، تصویری بسیار عالی از رفتار ما ارائه می کند.
به گفتهءاو،انسان ها به شیوهء هندیان بر سطح زمین راه می روند،با یک سبد در جلو، و یک سبد در پشت.
در سبد جلو صفات نیک خود را می گذاریم.در سبد پشتی،عیب های خود را نگاه می داریم.
به همین دلیل، در طول روز های زندگی خود،چشمانمان را بر صفات نیک خود می دوزیم و فشار ها را در سینه مان حبس می کنیم. در همین زمان،بی رحمانه در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند،تمامی عیوب او را می بینیم.
بدین گونه است که دربارهء خود، بهتر از او داوری می کنیم.بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود،دربارهء ما به همین شیوه می اندیشد....

بنگر ز جهان چه طرح بر بستم هیچ
                                             وز حاصل عمر چیست در دستم هیچ
شمع طربم ولی چو بنشستم هیچ
                                             من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ 

می خوام همین اول از پرگل عزیزم تشکر کنم که تا اونجایی که در فکر نمی گنجه به من لطف می کنه.
ممنونم پرگل عزیزم