یه مسافر داره میاد...
یه مسافر کوچولو...
یه فرشته کوچولو...
صداشو می شنوی؟
صدا خودش نه،
صدا قیل و قالی که راه انداخته...
:)
این کوچولوی قصه ما چند تا خانواده رو فعلاً گذاشته سر کار...
مامان کوچولوش دل تو دلش نیست!
بابا کوچولو!!! ( ببخشید اشتباه لفظی بود! ) هم دست کمی از مامان نداره...
مامانِ مامان کوچولو هم همین طور...
مامان بزرگ :)
.
.
.
تولدِ یه موجود ظریف شاد باشه...
دیدنش لذت بخشه...
بودنش...
اصلاً دیدن مادر الان که داره این کوچولو رو به بار می نشونه...
مامان منتظر...
دیدنش لذت بخشه...
مقدسه...
پاکه...
مثل آب......
داره میاد!
.
.
.
آهای!
کوچولوی ظریف ما!
حتماً دلیل زیبایی برای حضورت وجود داره...
حتماً
شک نکن!
:)
چی؟
بله...
بله...
البته...
خاله خانوم هم می خنده! :)
پیشکشت
مترس از ترس و پیش رو
چون باد ...
گفت،
این است زندگی چون نگری ...
بدو گفتم،
من مست شدم زین، چون روم؟
گفت رو ...
فقط رو ...
چون رود ...
چون باد...
چون باد...
چون باد...
.............................................................
* به بهانه ۲۴ شهریور
دلم می خواست راننده یه تاکسی بودم...
با یه ضبط عالی و همه چی تموم...
با یک عالم نوار و سی دی که دوستشون دارم...
با یک عالم آدم با شخصیتهای جورواجور...
با منشها و رفتارهای جورواجور...
تو یه شهر بی ترافیک با خیابون های پهن...
از صبح تا ته شب می روندم و گوش می دادم...
گوش می دادم و می روندم و زمزمه می کردم...
گوش می دادم و دل می دادم و دلداده ها رو زیر چشمی نگاه می کردم...
گوش می دادم و می روندم...
گوش می دادم...
گوش می دادم...
گوش می دادم...
فقط تصور کن که چه لذت بخشه...
فکر کنم آدم با گوش دادن هم می تونه به رستگاری برسه...