امروز روز میراث فرهنگی بود.

طی کاشان گردی چند ساعته که من و هم پای عزیزم داشتیم،
من به تمام معنا بزرگی، هنر، ذوق و تفکر هنرمندان قدیم رو لمس کردم.
وجود هر چیزی در بناهای قدیمی فلسفه و دلیلی داره...

حتی آستانه در ( یا به قول کاشانی ها آسّون ) ...

و نتیجه اینکه همچنان میراث فرهنگی شعور نگهداری از این گنج ها رو نداره.



امروز من برای اولین بار یه جای بسیار زیبا رو دیدم

چشمه سلیمانیه


معجزه است...
اون سکوت و آرامش...
اون حرکت بی صدای آب...
زندگی نرم و روان ماهی ها...
دست نخوردگی...
طبیعت بکر زیر آب...
آب...
آب...
آب...
زلالی آب...
و رنگ مست کننده آب...
رنگ زندگی...
رنگ حیات...
رنگ...
رنگ...
رنگ...
معجزه است...
معجزه!





                




                     ای کاش آب بودم...
                       گر می شد آن باشی که خود می خواهی...

    کودکانه...

خیلی دلم می خواد زبان ناشنواها رو یاد بگیرم...
زبان کر و لال ها...
لال بازی...
حرف زدن بی صدا...

احساس می کنم خیلی حرف داره...
و احساس می کنم دنیام اینجوری شاید بزرگ تر بشه...

حالم بهتر...
و سنگینی قلبم کمتر...
شاید...
...

ببینم کر و لال های تموم دنیا با یه زبون حرف میزنن؟








    






          گوش کن!
          صدا چگونه جوانیمان را برد

           تا جایی...
                          میان جیغ و سکوت...

                                                          گم شویم...