دیدگانت

دخترکِ تنها ، توی کافه شلوغ با ساک و شال... با یه کیف دستی و موبایلی روبروش... و نگاهی خیره به آن و نگاهی منتظر... و نگاهی بغض آلود به وسعت سالهای عمرش. با دستانی در هم گره کرده روی میز... حتی سرش رو بلند نمی کرد اطراف رو نگاه کنه به چی فکر می کرد؟ قیافه اش سخت تر از اونی بود که کسی بخواد در موردش فکری بکنه... دخترکی با چشمانی عریان و عمیق و دیدگانی پنهان... ... ... حالا با استکان داغ چای بازی می کنه به ساعت نگاه می کنه و به تلفن روی میز... و به ناخن های کشیده و بلندش... ناخن هایی کشیده... کاش کسی از اونها تعریف کنه یا حداقل بهشون اشاره کنه... ... و نگاهی حزن انگیز                                       وقتی حواس ات نیست ،                                                                           زیبا ترینی                                       وقتی حواس ات هست ،                                                                           فقط زیبایی... حالا اون رفته... حالا فقط چای دست نخوردش پشت میز خالی باقی مونده تلفن زنگ خورد و اون رفت در سکوتی سخت و غریب با نگاهی دلواپس و آشنا... . . .  به چی فکر می کنی؟...