فکر کنم سگه تو زندگی قبلیش یه شاعری... نویسنده ای... روشن فکری چیزی بوده!
به جان خودم
زندگی شاعرانه باحالی داره...
مهجور...
مرموز...
تازه غذاشم اول خیرات می کنه به مورچه ها و زنبورها بعد خودش می خوره!
اینم یه مدلشه...
------------------------
پدر من اگه یه روزی معلم می شد از اون معلم های دل سوز بسیار بسیار صبور می شد...
یعنی امروز تا حد جنون از خودم خنگ بازی در آوردم
در کمال آرامش در نهایت فرمودند:
ـ هَ حالا دِگهِ سِر ِت داد خوام ز ِدَ بابا جووووو!!!!
یادت بمونه لاله!!!!
سلام دوست عزیز!
وبلاگ زیبایی داری.حتما به وبلاگ منم سر بزن منتظرتم.
الله اکبر از بازدبد کنندگان عزیز!
منم داره کم کم از رونی بیشتر از تو خوشم میاد . راستشو بخوای البته .
راستی ای کیوش چطوره ؟
منم گاهی میرسم به آخر خنگ بودن.دینیایی داره واسه خودش...روزگار غریبی است...
فدای تو بشم خانم خونهءخنگ خودم،
دقیقاً قیافهء بابات را تجسم میکنم، همینطور هم حالت تو را!
چون بنده ام دقیقاً همچین تجربهء خانم خونه شدن در کمال بی تجربگی رو داشته ام!!!!!!!
....
عزیز من دیگه!!!!!!!!!!!
عجب سگه باحالی٬ توکه خنگ نبودی